Door Jan Verhoeven
De bibliotheek is op dit moment gesloten vanwege de coronamaatregelen. Zodra dit mogelijk is gaan we weer open.
Ik ben in deze periode extra dankbaar voor mijn persoonlijke bibliotheek. Als kind ging er al een wereld voor mij open via de boeken in de nieuwe openbare bibliotheek in mijn geboorteplaats.
Nog steeds gaat er voor mij met elk goed boek een deurtje open. U zult dat wel herkennen. Op dit moment lees ik ‘Bronnen van zinvol leven’ door Elisabeth Lukas. Een vooraanstaande logotherapeute.
In dat boek staat ook een hoofdstuk over ‘Kracht scheppen uit de literatuur’. Hoe het opgaan in verhalen naast leesgenot en nieuwe kennis ook werkelijk levenskracht kan schenken door nieuwe inzichten of een ander perspectief dat ons helpt om met een lastige situatie om te gaan.
In een hervertelling van een legende uit het leven van de grote kerkgeleerde Augustinus (354-430) wordt gezegd:
In zijn jonge jaren liep Augustinus eens langs een verlaten strand. Geconfronteerd met de elementaire kracht van de bulderende zee, voelde hij zich uitgedaagd om te speculeren over de mysterieuze krachten die het universum in beweging houden. Terwijl hij zo zijn hersens aan het verzetten was, zag hij plotseling een klein kind dat druk bezig was om met een schelp zeewater in een kleine kuil in het zand te gieten. Augustinus stopte, keek een tijdje naar het kind, en vroeg hem toen wat hij deed. Het antwoord was belachelijk onredelijk: Ik stop de hele zee in deze trog! En toen de geleerde geamuseerd tegensprak dat dit volstrekt onmogelijk was, antwoordde het kind dat hij eerder het water van alle zeeën van deze aarde in de kleine kuil zou kunnen laten lopen dan dat het menselijk verstand in staat zou zijn het mysterie van de schepping te doorgronden. (uit: Michael Titze, Geneeskracht van de humor).